EK 2013 pagina

Welkom op onze EK 2013 pagina

 

Tessa Pekx en Minke Coort

Wij gingen met de Nederlandse equipe naar de EK 2013 Majorette.
4, 5, 6 oktober 2013 in Lillehammer, Noorwegen.
——————————————————————————————– 

Op 16 maart 2013 werden wij in Den Haag als duo Nederlands kampioen met onze Poetstersshow en uitgenodigd om ons land in Noorwegen te vertegenwoordigen.
Minke werd ook Nederlands kampioen als soliste met haar Dagboekshow en uitgenodigd voor het EK 2013.
Tessa nam ook als lid van MarDruKro uit Kronenberg deel aan het NK en behaalde de 4e plaats als soliste en een plaats als EK-reserve.
Vanwege afzeggingen werd zij alsnog uitgenodigd voor Lillehammer om daar met haar show als Bosmeisje op te treden.

Bekijk de foto’s.

 


Vertrek naar Noorwegen

We zijn vertrokken op donderdag half 11; omdat het vliegtuig later vertrok mochten we langer uitslapen. Want eigenlijk moesten we al om 5 uur in de ochtend vertrekken! Iedereen kwam bij elkaar in Minke’s huis. Annemie, Mirielle, (Minke’s oma en tante) Jo en Rianne, (trainster) Ellen Leenders, Ellen Lommen en natuurljk wij!

We mochten in een taxi op weg naar het vliegtuig. Onderweg zagen we al verschillende vliegtuigen. Toen we binnen kwamen in Schiphol gingen we meteen onze vriendinnen Mara en Lynn opzoeken. Maar we konden hen nog niet vinden.
De volwassenen wilden koffie gaan drinken en renden naar de koffiebar. Wij hadden dat niet in de gaten. Toen we keken waar ze heen waren gegaan zagen we dat ze al een paar meter verder waren. We moesten er snel achteraan rennen en we leken op dat jongentje van home alone. Haha!
Daarna toen onze ouders koffie gingen drinken aten wij gezellig een donut. Na de koffie en de heerlijke donuts gingen we inchecken. Daar zagen we Mara en Lynn. We kregen onze tickets en zetten onze koffers in de hokjes. Maar die van ons (Minke en Annemie) waren te zwaar want we hadden één koffer voor ons samen. Maar het mocht maar 23 kilo wegen ook al was het voor twee mensen. Gelukkig was er in Tessa’s koffer nog wat plaats en mochten er wat spulletjes van ons in…….pffff. Daarna gingen we naar de douane. Iedereen kon er door zonder piep behalve mijn tante Rianne. Er zat iets in haar schoen waardoor ze haar schoenen uit moest doen en zolang op blauwe platic sloffen moest lopen. Ze leek wel een smurf, hahaha! Zet er een mutsje op en ze kan een paddestoel gaan uitzoeken in smurfenland. Maar er was niets mis met haar schoenen en na een paar minuten mochten we door. Toen moesten we een lange weg volgen met loopbanden. Lopen op zo’n band was misselijkmakend joh. We kwamen bij een gate of zoiets (ik noem het een wachtruimte), zo konden we vliegtuigen zien opstijgen. Er kwam een schotse man langs gelopen en we durfden maar niet onder dat rokje te kijken (je weet maar nooit). Daarna moesten we door de (olifanten)slurf naar het vliegtuig. Nog even luisteren naar de instructie, dan heel hard aanrijden en dan eindelijk opstijgen.
Het was een heel mooi uitzicht, we hadden de afsluitdijk gezien en de waddeneilanden. Voor Mara was dit de eerste keer dat ze in het vliegtuig zit. Maar ze vond het niet eng.

WE ZIJN ER BIJNAA, WE ZIJN ER BIJNAAA MAAR NOG NIET HELEMAAL!!!
De piloot zei dat we bijna gaan landen in Oslo! Spannend. Maar je krijgt er wel belachelijk veel pijn aan je oren.
Toen we de koffers gingen pakken was er een Noorse mevrouw. Ze wilde haar koffer pakken maar die ging er moeilijk af, dus ze gaf er een harde ruk aan en de koffer kwam hartstikke hard tegen onze benen aan, autss!
We gingen met onze koffers naar de bus maar van te voren moesten mijn moeder en mijn tante nog snel even naar de wc, de zeikerds. Toen ze dus naar de wc waren verveelde Tessa en ik ons dus gingen we maar dansen. Helaas hadden we geen hoedje om voor geld te vragen. In de bus was het erg gezellig. Iedereen van achteren zongen, alleen de voorste rij was saai. We hadden een beetje file en kwamen dus wat later aan. Hierna moesten we meteen gaan eten. En ik vond het eten afschuwelijk, niet te vreten, zelfs het toetje was vies. Tessa en ik waren als eerste klaar en dus mochten we naar de kamer om de tassen uit te pakken op voorwaarde dat we Ellens bed op zouden maken. Het is zo’n bed die je uit de bank moet klappen. En dat (vind ik zelf) is heel mooi gedaan.
Daarna nog snel wat huiswerk maken en gaan slapen (denken ze tenminste).

Welterusten! Groetjes, Minke en Annemie

——————————————————————————————————————————————————————————-
2e dag hier in Noorwegen!

We hebben niet zo lekker geslapen, het was erg koud want we hadden het raampje open en we hadden bobbels in het bed. Daarna kwamen we er pas achter dat we wel het dekbed op ons bed moesten leggen. Haha, daarom hadden we het zo koud. Want toen we het dekbed eerst zagen wisten we niet wat dat was en waar dat voor nodig was want het lag heel raar (mijn moeder zegt dat ze het zo overal neer leggen maar ik heb dit nog nooit gezien). Dus ik zei dat we dit er af konden halen. Slechte gok 🙁
Iedereens kamer hebben we wel al bijna gezien en wij hebben de grootste badkamer 🙂 Daarna gingen wij ontbijten, dat smaakte tenminste oké (met onze eigen jam).
Mara kwam pas 20 minuten voor dat het restaurantje ging sluiten.

Toen gingen we naar de sporthal, het was niet zo ver weg.
We kwamen ook langs een skischans, Tessa en ik dachten dat dat een glijbaan was en iedereen lachte ons vierkant uit. Niet grappig!
De sporthal was erg groot. Bij de muziektest hoefde je alleen maar een keer de show te doen en dan was je klaar. Het was wel erg glad want het was weer een houten vloer. Maar de shows gingen wel goed. We kregen ook een bidon, Jippie? Daarna moesten we op de groepsfoto, het was HEEL HEEL koud!! Na de foto mochten we terug naar het hotel om op te warmen en klaar te maken voor naar de stad te gaan. Mijn moeder pakte allebei de bidons en vroeg aan ons: “Waarom hebben jullie maar één bidon gekregen.” Iedereen lag in een deuk vooral mijn moeder. Daarna gingen we naar de stad, er waren veel winkels. Het was nog steeds maar iets van 2 graden. Ze testen hier wel je conditie zeg. We moesten best lang lopen voor dat we eindelijk een restaurant hadden gevonden en het duurde heel lang voordat we mochten bestellen. Natuurlijk praten ze hier Noors dus dat ging niet zo vlot. Het eten was erg lekker en we moesten betalen in kronen. Daarna zijn we nog naar een winkel geweest, daar hebben we souvenirs gekocht. Daarna gingen we weer terug naar het hotel. De terugweg was vreselijk. Een van de ergste terugwegen die ik heb gelopen tot nu toe. Het waren hele steile heuvels en je kreeg er pijn van in je benen.
Eindelijk kwamen we terug en we dronken wat en aten koekjes. Jammie!

Om 17:00 uur; eten. We bidden zooo dat het eten lekker is. Amen. En het wás heel erg lekker we hadden kip, vissticks en rijst.
Daarna moesten we een minuut stil zijn voor een overledene die al heel lang elk jaar had meegeholpen (geen idee met wat). En natuurlijk was Mara weer te laat. #Slaapkop. Toen gingen we toytoytjes uitdelen. Wij hadden sponzen met onze foto erop. Na het uitdelen gingen wij terug om onze kamer te versieren, wij bliezen ballonnen en hingen slingers op. Toen we dat gedaan hadden gingen wij iedereen vervelen met onze ballonnen. iedereen kwam uit de hotelkamers om te kijken wat er aan de hand was! Hahaha.

Ellen:Vandaag ging het dan toch al een beetje echt worden. Een mega grote sporthal en oefenen op de vloer. De meiden lieten zien dat ze er zin in hebben en klaar zijn voor morgen! Vandaag ook het programma gekregen. Tessa is nr 1  in haar categorie (ca 9.00 uur), Minke is rond 10.30 uur, duo is rond 15.45 uur. Nu gaan we van onze vrije tijd genieten!!!
Tessa’s site is: tessapekx.waarbenjij.nu

Groetjes Minke, Annemie en Ellen

Opening

Voor de opening voelde ik me een beetje ziek (geen zorgen hoor ik voel me nou weer beter). Voor veel was de opening heel kort maar omdat ik me niet lekker voelde leek het wel een eeuwigheid te duren. En of het nou nog niet lang genoeg duurde moesten we ook nog een minuut stil zijn omdat de vorige president van de NBTA van Nederland is overleden. Daarna kwamen alle volksliederen en moesten we de hele tijd in de houding. Het was heel erg vermoeiend.
Toen mochten we gelukkig naar de tribune lopen om te zitten. Er kwamen meisjes dansen op het liedje: What does the fox say (zoek het maar op). Daarna deden we nog een wedstrijdje ‘Het is stil aan de overkant’ tegen Noorwegen. We hadden verloren :(.
Toen kwamen we erachter dat we gewoon in de zaal zaten waar de Olympische en Paralympische Spelen en het Junior Song Festival een keer zijn gehouden. Stoer!
Daarna mochten we naar huis om uit te rusten voor morgen, de grote dag! Welterusten.

——————————————————————————————————————————————————————————-

Zaterdag 1e wedstrijddag

De wekker ging vanochtend om kwart over 5. We hadden goed geslapen want het was lekker warm MET ONS DEKBED.
Toen snel omkleden in ons trainingspak en daarna onze haren en make-up doen voor het eten. We gingen om half 7 ontbijten.  Het was erg lekker. Daarna gingen we verzamelen om naar de sporthal te lopen maar het begon te regenen!!!! 🙁 Iedereen was bang dat hun make-up zou uitlopen en we hadden geen paraplu’s bij, dus raad eens waar ik in werd gestopt, een grote capuchon. Grrrr! Maarja, we moesten het ermee doen.
Toen we bij de sporthal aankwamen moest Tessa zich meteen gaan omkleden want ze was al als 2e aan de beurt. Ik mocht nog op de tribune zitten. We moesten eerst door de douane komen en ons paspoort laten zien voor dat we op mochten. Tessa’s show ging heel heel goed, alleen mevrouw Konijn viel uit haar hol.
Ik was als elfde.  Mijn show ging NIET zo goed.
Mijn sleutel viel er aan het begin meteen uit omdat ik eerst over een klein drempeltje (snoertje) moest gaan met mijn dagboek. Dus ik kon het hele stuk met de sleutel niet doen. Daarna zat mijn ketting ook nog helemaal in de knoop. Dus kon ik dat ook weer gaan oplossen. En als laatste was ik mijn afgroet vergeten, hoe dom ben je dan! Ja, zo dom als ik dus. Nu nog ons duo, hopelijk gaat dat beter. Maar eerst wat snoepen en voor de ouders koffie. Mijn god wat drinken die veel op een dag.
We moesten ook het dansje meedoen op dat liedje dat bij de opening werd gespeeld. We kwamen er ook achter dat het liedje Fox heet en niet What does the fox say, sorry. Het was heel erg leuk, iedereen deed mee,  het zag er heel leuk uit.
Ellen zat te vertellen dat ze zichzelf oud vond, omdat wij kabouter David, Tic Tac of zoiets en Popeye niet kenden. Herken je jezelf? Daarna daagden wij Engeland uit tot een potje this stil aan de overkant, en Noorwegen deed lekker mee. Deze keer hadden wij lekker gewonnen van allebei, terwijl het nog wel 2 tegen 1 was. Haha, lekker puh!

Telkens als er iemand van Noorwegen moest optreden had bijna iedereen een toeter en er was een grote trom waar een meneer keihard op ging slaan. Heb medelijden met onze oren!
Er was ook een groep uit Engeland die hadden bijna precies dezelde show als onze A groep had, die zee/matrozenshow alleen dan zonder atributen. Saai he.
We wilden graag een foto maken met Trevor, maar die konden we niet vinden, we proberen het dadelijk nog een keer. Toen gingen we eten, hier is het eten helemaaaaaal niet lekker. Tessa en ik hadden een Hotdog, en het smaakte vreselijk. Het is dat ik honger had anders had ik het niet gegeten. Daarna gingen we naar de kleedkamers om om te kleden en de make-up op te doen voor het duo.
Toen we dat gedaan hadden kwamen we eindelijk Trevor tegen en we hebben een foto gemaakt 🙂 (Voor degene die niet weten wie Trevor is, hij is een Engelsman die elk jaar mee gaat naar het E.K.) Hierna moesten we bijna dus gingen we naar de oefenruimte.

Onze show ging mwahhh… Het is ooit beter gegaan. Het stuk met onze zwabbers aan onze voeten ging slecht, maar gelukkig daarna wat beter. We hebben onze tegenstanders ook gekeken en we weten nu zeker; we horen niet bij de eerste 3. Wij vinden dat er al 6 beter waren als wij. Na het kijken deden we onze trainingspakken weer aan en gingen naar een klein kraampje hier in de sporthal. Ik had een pet en een ring, Tessa had dezelfde ring gekocht.
Toen was het al bijna tijd om te gaan, snel de spullen en attributen inpakken en dan mochten we terug naar het hotel. Daar hebben we gegeten en toen gingen we onze shows terug kijken. Morgen gaan we genieten van de shows.

Ellen:
Vandaag een lange dag. Vroeg de haren en make-up en toen naar de sporthal. Heel erg rustig hebben de meiden zich klaargemaakt. De zenuwen waren goed onder controle. Twee super optredens waar ze zeker trots op mogen zijn. Bij het duo begonnen de zenuwen net voor de opmars toch wat te kriebelen. Ook op dit optreden mogen ze weer heel trots zijn. Een paar kleine dingetjes die even niet helemaal lukten. Maar een top-optreden. Nu afwachten tot morgen! Als coach kan ik in ieder geval ook dit jaar weer super trots zijn op de meiden!!

Groetjes Minke en Annemie en Ellen

——————————————————————————————————————————————————————————-

Zondag 2e wedstrijddag

We werden helemaal relex wakker want we wisten dat we toch niks hoefden te doen. Alleen Tessa wilde niet echt wakker worden, telkens als wij Tessa riepen kroop ze een stukje verder onder de dekens. Maar uiteindelijk kwam ze er wel uit.
Het ontbijt was heel lekker, het lekkerste ontbijt dat ik tot nu toe heb gehad 🙂 Dat kan ik niet zeggen over het avondeten maar daar heb ik het later nog wel over. We zijn eigenlijk bijna de hele tijd in de sporthal geweest met kijken naar shows, aanmoedigen en spullen ruilen met andere landen. We hadden nog wat toitoitjes en andere spullen over, dus die hadden we meegenomen. We hebben bijna van elk land wel iets. Alleen Tsjechië was heel gierig. Die hadden persé het allerbeste nodig wat we hadden. Maar dat hadden we mooi niet gedaan.
Het beste was dat ik mijn huiswerk af heb, ik moet alleen thuis nog leren voor veel proefwerken, maar dat lukt wel. Voor het middageten hadden we geregeld dat Peter en Sanne Pekx naar de MC drive gingen om eten te halen, zodat we niet meer die vieze hotdogs hoefden te eten.

Om 4 uur moesten we op het podium komen om te dansen, we kregen eerst lessen Zumba, dat was zo saai, ik zit onder Zumba en dit hoef ik gelukkig niet te doen. Om 5 uur was de prijsuitreiking. Tsjechië was heel goed want ze zaten bij elke categorie bij de eerste 3. De Nederlandse groep waren ook heel goed, 3x eerste, zo hé.Ik was (tromgeroffel) 6e geworden en dat had ik helemaal niet verwacht, ZWAAR VERBAAST! Mara was 2e SUPER GOED, WE ZIJN HEEL TROTS OP JE MARA. Met duo werden we……….. 5e, ook niet verwacht, twee beter dan Tessa en ik voorspeld hadden. Ze hadden ook nog een andere beker (de grootste), die ging naar Noorwegen (voorspelbaar) voor sportiviteit. We hadden medelijden met Frankrijk; ze waren niet eens één keer opgenoemd. Iedereen vroeg ons nadat de prijsuitreiking af was gelopen of we tevreden zijn. We kunnen je nu al wel vertellen zodat je dat in Nederland niet meer hoeft te vragen, natuurlijk zijn we super tevreden want we zaten bij de eerste 6!!!!!!

Eindelijk mochten we terug naar het hotel, we hadden honger dat was niet normaal. En het eten was ook al niet lekker (sorry kok). De kok had een heel grappig baardje. Na het eten deden Petra en Marije nog een woordje en zeiden de punten van de mensen die niet op het podium mochten komen. Tessa was 9e, SUPER!!!

We willen jullie bedanken dat jullie ons de hele tijd dat we in Noorwegen zaten hebben gevolgd en gesteund.
Speciaal Gilion voor mijn attributen, mensen die ons gesponsord hebben en Ellen Velzeboer die onze shows heeft gemaakt.
En nee Ellen, je bent niet ontslagen.

Tak allemaal. Xxx Minke, Annemie, Jo, Rianne, Tessa en Ellen.

——————————————————————————————————————————————————————————-

Maandag VERTREKDAG 🙁

We stonden rond 8 uur op en deden nepnagels op met de Nederlandse vlag. Ze zijn zoo cool maar ze zijn heel lang, lastig met typen en vallen er snel af.
Het ontbijt was echt lekker, het wordt met de dag beter :). Je kon wafels maken met een apparaat en beslag en natuurlijk suiker. Mmmmmmm! De Engelsen probeerden ze ook te bakken maar die lieten het beslag maar een paar minuten inzitten waardoor ze er heel licht uitzagen, echt helemaal niet smakelijk. Maar het verbaast me niks dat ze niet kunnen koken, in Engeland lustte ik ook al niks.

Rond 10 uur gingen we op zoek naar schatten buiten. We hadden er een gevonden bij een parkeerterrein een eindje van het hotel vandaan. Zo’n schat kun je vinden met een soort GPS apparaat die Ellen had. Waar de schatten liggen kun je downloaden op internet. Het is altijd een ander voorwerp en er zit een papiertje in waar je je naam op kunt schrijven als je het gevonden hebt. En we hadden er na ong. 5 minuten al één gevonden. Daarna gingen we naar de supermarkt genaamd KIWI. Er waren kleine boodschappenwagentjes waar je mee kunt racen. Daar hebben we drinken, danoontjes, bananen, salade en hele grote, lekkere, zoete aardbeien gekocht. Daarna gingen we nog op zoek naar een andere schat. Het moest dicht bij de sporthal liggen. De hint was ‘air vent’. Maar iedereen heeft meegezocht en we konden hem gewoon niet vinden. Dus we besloten het maar op te geven en naar het hotel te gaan.

We kwamen voorbij een klein stukje ijs en ik besloot er op mijn jas vanaf te gaan, echt geen goede keuze. Heel mijn jas zat onder de modder en het zand. We hebben in het hotel 20 doekjes moeten gebruiken om dat eraf te halen. Aardbeien en een cracker was ons middageten. Dat was helemaal niet veel en hadden daarna nog honger. Maar toen was het al bijna half 1, dus we moesten uitchecken. De busreis was heel saai, er werd veel aan de weg gewerkt dus mooi uitzicht hadden we niet. Bijna niemand zei iets in de bus omdat we erg moe waren.

Toen we aankwamen bij het vliegveld moesten we meteen inchecken. Dat ging niet helemaal soepel. Mijn oma en moeder heten Johanna. Maar toen tante Rianne wilde inchecken stond er dat er geen 2 Johanna’s in een groep kunnen zijn. En ze heet niet eens Johanna. En Tessa blijkt niet te bestaan volgens de machine. Uiteindelijk hebben ze zich toch aangemeld bij een balie. Toen moesten we door de douane. Die waren zo streng. Tessa, Annemie, Rianne en Ellen moesten hun schoenen uit doen en gefouilleerd worden. Smurfendorp! Maar jammer genoeg duurde het zo kort dat ze geen sloffen aan hoefden.
Bij het wachten hadden we nog steeds honger. En er zat niks anders op om een dure pizzapunt te kopen. Tijdens dat we eten gingen kopen gingen er twee andere mensen op mijn moeders en Tessa’s plekken zitten. Ik had mijn plek nog wel :). Dus Tessa ging op een koffer zitten, maar die was niet zo stabiel. Dus plof zei de koffer met een diepe zucht, allebei de beentjes van Tessa hoepla in de lucht.

In het vliegtuig zaten we naast een Noorse meneer die de hele tijd alcohol dronk. En hij had een staartje met een roze stiekje in. Hij ging naar de Filepijnen en Nederland was een tussenstop. Hij had geen flauw idee wat majorette was. En de mevrouw die bij de heenweg langs ons zat, zat nu achter ons. En ze bemoeide zich met alle dingen die Tessa en ik tegen elkaar zeiden. Ik vroeg een keer of we nog steeds aan het opstijgen waren en ze zei ‘ja, de neus staat naar voren dat zie je toch!’ Ja hallo, de neus staat altijd naar voren en je kijkt. Zelfs als je schuin, achteruit of opzij gaat blijft de neus naar voren staan. Dus ik zei dat tegen Annemie en die zei dat we ons niet zo uitgelaten moesten gedragen. We zijn toch geen honden! Wij zijn niet uitgelaten. Anders had zij wel onze poep met een poepschepje op mogen ruimen. En als we zo nog geen ruzie genoeg hadden zat er nog een heel irritant jochie voor ons die de hele tijd hard tegen de rugleuning aanbotste en de hele tijd zijn tong uitstak.
Dat was me een gezellige boel joh, je had erbij moeten zijn. De hele tijd waren we of kibbelen met die jongen en onze ouders of kijken naar die vent zijn staart en hoe hij zat te flossen en te lezen of we zaten ons te irriteren aan die vrouw. Uiteindelijk hebben we maar onze tekenspullen gepakt om onze nieuwe pakjes te ontwerpen. Toen we waren geland deden mijn oren zo pijn en Tessa was helemaal duizelig want ze liep recht tegen een paal aan. Haha. En mijn oren hebben nog zo’n half uur dicht gezeten. Hadden mijn oren maar in het vliegtuig dichtgezeten dan hoorde ik mijn moeder en die vrouw niet.
Toen gingen we de taxi bellen. Gelukkig kon hij snel komen. Hij stond op een plek waar je eigenlijk niet mag parkeren, maar hij had een parkeerkaart. Alle andere auto’s (en dat waren er veel), kregen een bekeuring van 98 euro. En degene die op een invalidenparkeerplaats stonden kregen een bekeuring van 380 euro. Ga daar 4x staan en zo’n agent kan op vakantie.

We waren om 21:00 uur thuis.